De canon van Bart Jan Spruyt is een ijdele kunst

In het RD van 3 oktober 2016 stond een opiniestuk van dr. Bart Jan Spruyt mat als titel 'Lezen tegen afval'. Hij wil aan de oproep van twee predikanten uit de PKN, te weten Paul Visser en Kees van Ekris, tot een herontdekking van de reformatorische prediking - tegen de afval en de verveling in vele harten - gehoor geven. Laten we aan die oproep gehoor geven en ons de canon van de reformatorische traditie eigen maken, zo stelt Spruyt.

Spruyt heeft een idee waar hij al wat langer mee rond loopt, maar de twee opiniestukken van bovengenoemde predikanten hebben hem meer dan ooit van de urgentie van zijn plannetje overtuigt. Het is namelijk een idee voor een boek vergezeld van het voorstel om dat boek met elkaar te gaan lezen, dwars door alle kerkverbanden en generaties heen. We gaan van links naar rechts en weer terug, van jong naar oud en weer terug, en stellen zo een prachtig boek samen met het beste uit onze eigen reformatorische traditie.

Spruyt schrijf over ene dominee Paul Visser van de Noorderkerk. Hij heeft zeker nog nooit op de website van de Noorderkerk gekeken. Ze noemen de Noorderkerk tegenwoordig huis voor de ziel, want hij kun je terecht met alle vragen die in je omgaan, die dingen die er toe doen. De vragen waar je misschien niet elke dag mee aan de gang bent maar die toch zich zomaar aan je kunnen opdringen. Zie de website van de Noorderkerk: http://www.noorderkerk.org/gemeente/kennis-maken/. Daar waar de gemeente samenkomt wordt niet meer Gods huis genoemd, maar huis voor de ziel (mens). Niet meer God centraal maar de mens met zijn vragen centraal. Dat is nu net het probleem met de hedendaagse kerken. Of het nu links of rechts is. En als je leest op de website van de Noorderkerk wat ze onder belijdenis doen verstaan dan slaat je de schrik om het hart: 'Je bent korter of langer betrokken bij de kerk en overweegt bewust een keus te gaan maken voor God, door belijdenis te doen en/of gedoopt worden In twaalf avonden helpen we elkaar verder op de weg van het geloven.' Arminius is springlevend, dat blijkt wel.

Daarnaast zijn beide door hem genoemde predikanten valse leraars door het goddeloze fusiebesluit te accepteren en er aan mee te werken door het uit te voeren, terwijl dit dwars tegen Gods Woord ingaat (Hand. 5:29)! Dit soort leraars worden door Spruyt nog serieus genomen. Gods knechten kunnen nooit meewerken aan een kerk met een valse sodomitische grondslag. Het barst van dit soort Hananja’s in de kerk, die destijds nog door de profeet Jeremia werden ontmaskerd omdat hij werkelijk genade had en van God geleerd was. Tegenwoordig weet men deze Hananja’s niet meer te ontmaskeren, ook niet in de HHK (of welk kerkverband dan ook). We hoeven alleen maar te zien wat van de predikantenopleidingen komt en losgelaten wordt op de gemeenten.

Ik heb een advies voor de heer Spruyt. Het boek wat hij weer denkt te maken is totaal overbodig. Het boek wat hij in gedachten heeft bekeert geen enkel mens en is alleen maar tot streling van het verotte vlees. Hét Boek wat wij werkelijk moeten lezen en door Gods genade verstaan is allang geschreven: Het Woord van God, de Bijbel. Ik moet het nog anders zeggen. De Bijbel moet ons lezen. Dan is het radicaal gedaan met die onzin van Bart Jan Spruyt. Hij kan maar beter stoppen met het schrijven van boeken en spruitjes gaan plukken, wat die boeken te lezen is allemaal vermoeiing des vleses (Prediker 12:12). Al dit soort boeken zijn niet anders dan ijdele kunsten die door ideetjes tot stand komen. Dit heeft niets met het werk van de Heilige Geest te maken. Dit soort boeken komt op de grote brandstapel terecht als God een mens bekeert (Handelingen 19:19). Terug naar de Schrift is het enige wat nodig is! Werp het Woord er maar in, zou dr. H.F. Kohlbrügge zeggen. Dus geen canon van Bart Jan Spruyt maar Gods Woord!

M.G. van der Hoeven

Ga naar home pagina "Het gekrookte riet"